Eerlijk gezegd zat ik een beetje vast in mijn carrière. Ik was uitgegroeid in mijn vorige functie. Ik was op zoek naar een plek waar mijn persoon en mijn waarden samenkwamen binnen een functie. Een duurzame match, een organisatie waar ik door  kon ontwikkelen, uitgedaagd werd maar tegelijkertijd ook een bepaalde rust kon vinden.

Dat complete plaatje bleek best lastig te vinden in de praktijk. Ik zat veel op LinkedIn te kijken, daar vind je toch meer gelijkgestemden. Een bekende uit mijn netwerk stuurde mij de vacature bij KSG door. Ik las ‘m en dacht: ‘Die is voor mij!’ Dat was vlak voor kerst. Na de feestdagen kreeg ik een mailtje: ‘Het lijkt ons leuk om je te leren kennen.’ Vanaf dat moment leek alles bij elkaar te komen en in stroomversnelling te gaan. Ik krijg er nog kippenvel van. Ik zat toen in een hectische periode. Ik was net aan het verbouwen en had de verfrestjes nog aan m’n handen zitten tijdens de sollicitatie.

‘Mogen we je leren kennen?’

Het eerste gesprek was met Mark en Carin, ik werd warm ontvangen. Het gesprek was ontspannen en tegelijkertijd uitdagend. Ze voerde het gesprek zoals ik het graag zie: ze probeerden me echt te leren kennen. Wie ben jij nou? Wat wil je? Wat drijft je? Daardoor voelde ik me gezien, dat gaf me een goed gevoel. Ik kon daardoor echt mezelf zijn en laten zien. Toen ik wegliep dacht ik: ‘Als ze me nu niet zien zitten, is het ook goed. Dan is het gewoon echt geen match’. Een gevoel wat ik nog nooit eerder had gehad.

Training als tweede gesprek

Maar al snel kreeg ik een belletje van Carin, dat KSG net zo enthousiast was over mij als ik over hen. Voor het tweede gesprek vroeg ze of ik een stuk van een training wilde geven. Dat was voor, inmiddels mijn collega’s, Annemiek en Maurice. Vooraf kreeg ik een mail wat er verwacht werd. Ik kreeg het gevoel dat ze zeiden: ‘Laat maar zien wat je kunt.’ Dat vond ik fantastisch! Natuurlijk was het ook spannend, als in gezonde zenuwen.

We hebben tijdens die sessie keihard gelachen. Ik had een training voorbereid over communicatie. Daarvoor had ik een parcours uitgezet waardoor ze elkaar blind moesten begeleiden. Dat ging natuurlijk af en toe helemaal mis. Na een stuk training kwamen we weer bij elkaar om het te bespreken. Het verliep losjes, maar er werden ook wel prikvragen gesteld: ‘Waarom deed je dit zus en niet zo?’ Daardoor maakten we meteen verbinding, heel prettig. ‘Zo kan een sollicitatie dus óók’, dacht ik.

Carin belde de volgende dag met een uitnodiging voor een arbeidsvoorwaardengesprek. Ik was heel blij, het voelde zo kloppend!

Kick-off Leergang voor Trainers

Iedereen die bij KSG werkt volgt eerst onze eigen Leergang voor Trainers. Die ronde startte al vóór ik officieel aan de baan begon, maar dat vond ik niet erg. Ik had er veel zin in! In deze leergang leerde ik Carin en Annemiek beter kennen als trainers, ook mijn collega’s Djoeke en Jonneke zaten erbij.

Op 15 april 2024 was mijn eerste officiële dag. Ik begon met een kop koffie met Mark en daarna ging ik de mallemolen in. Het was een groot welkom, iedereen was vrolijk. Mensen die wisten dat ik zou beginnen, kwamen zelfs speciaal naar kantoor toe. Het is kenmerkend voor ons team, weet ik nu.

‘We zijn er voor elkaar’

Het team van KSG staat er voor elkaar als je dat nodig hebt. We zien elkaar elke twee weken op een centrale dag op kantoor. Regelmatig kom ik ook collega’s op trainingslocaties tegen. Tussendoor bel je met collega’s in de auto om met elkaar te sparren bijvoorbeeld. Ik kan goed alleen werken, dat vind ik ook wel lekker. Maar je staat op deze manier wel doorlopend in contact.

Een keer per maand hebben we een Bureaudag, waarbij we gezamenlijk met iets bezig zijn. De laatste keer hebben we bijvoorbeeld een training gehad over Voice Dialogue. Erg leuk en leerzaam. Morgen hebben we ook weer een bureaudag, dan gaan we vrijwilligerswerk doen. We gaan ’s ochtends een aantal mensen coachen om zichzelf te profileren op de arbeidsmarkt door ze te helpen met hun LinkedIn. ’s Middags gaan we met ons eigen team aan de slag en dan sluiten we af met een borrel.

Zijn wie je bent

Als ik terugkijk op het eerste jaar, zie ik een mooie en leerzame tijd. Ik wilde graag uitdaging, dat is goed gelukt. Ik heb hard gewerkt en veel spiegels gehad. Dat vond ik soms best zwaar. Je hebt bijvoorbeeld overtuigingen hoe je als trainer bent en dat blijkt in de praktijk toch anders te zijn. Mijn doel was om echt te zijn, maar wat is eigenlijk echt? Groepen spiegelen je daar ook in. En ook mijn buddy, die ik binnen KSG heb, helpt me daarbij door open en eerlijk door te prikken als ik een automatische afslag neem in m’n verhaal die niet klopt. Ik wil naar de kern, dat geeft me energie. De kunst voor mij was ook om een stukje ego los te laten. Of zoals Carin het zei: ‘Marcel, je plek is er al. Je hoeft hem alleen maar in te nemen’ Dat is voor mij KSG: je mag hier zijn wie je bent.